دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ |۲ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 4, 2024
آیت الله العظمی صافی گلپایگانی

حوزه/ بمناسبت گرامیداشت دومین سالگرد رحلت آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی(ره)، بیانیه ای از سوی مجمع جهانی شیعه‌شناسی صادر شد.

به گزارش خبرگزاری حوزه، متن بیانیه مجمع جهانی شیعه‌شناسی که بمناسبت گرامیداشت دومین سالگرد رحلت آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی(ره) صادر شد به این شرح است:

العلماء باقون مابقی الدهر

دومین سالگرد ارتحال حزن‌انگیز عالم ربانی و معلم ولایتمداری و اخلاق، شیخ الفقهاء والمجتهدین، مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ لطف الله صافی گلپایگانی قدس سره را گرامی میداریم.

ارتحال آن شخصیت دینی همیشه ماندگار خسارتی جبران ناپذیر برای حوزه‌های علمیه و مکتب تشیع و جامعه علمی و دینی در دنیای اسلام بود.

شخصیت ممتاز، سلوک ویژه، تواضع کم نظیر، خلوص و پاکی عیان و شجاعت و صراحت در بیان حق، و تعمیق علمی و تفقه هشتاد ساله در حیات پر برکت آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی ره موج می زد و انوار تابناک و منحصر به فردی را ایجاد کرده بود و ارتحال و عروجی متفاوت را رقم زد.

آن فقیه بزرگوار ویژگی‌های مهمی داشت که به موجب آنها، چهره ای جهانی برای دین و استوانه ای عظیم برای حوزه‌های علمیه، و سرمایه‌ای بزرگ برای امت شیعه و صاحب سلوک اجتماعی و فقاهتی خاص شده بود.

صفای روح و میل به نصح و عشق به مردم و توجه عمیق به اصول اساسی انقلاب اسلامی ، اندیشه و سلوک وی را شکل می‌داد.

خصالی همچون تواضع عالمانه ، فروتنی خالصانه و حب آل الله از ژرفنای وجودش پدیدار می شد و تعهدش به تحقق ارزش‌ها و حل مشکلات در جامعه، سراسر وجود خیرخواه ، پارسا ، نیک اندیش ، ناصح و امین و قوی وی را فراگرفته بود.

تشویق و ترغیب متعلمین به خوبی‌ها و گسترش زیبایی‌های اسلام و سیره پیامبر اسلام (ص) و ارادت به وجود نوری اهل بیت (ع) وجهه همتش بود و زمینه سازی برای فراهم آوردن بستر لازم برای ارتقای علمی ، فرهنگی و اخلاقی جامعه بر پایه رویکرد آگاهانه و عالمانه و مشفقانه به زیبایی های اسلام اصیل دغدغه دائم او بود.

ذات و سرشت حضرت شیخ الفقهاء از خداجویی و مردم داری و خیرخواهی مشحون بود و آن مرجع عظیم الشان با تعلق خاطر عمیق به جامعه ، مواجهه و تحلیل و نگاهش همواره در این سلوک خاص شکل می‌گرفت و پی جوی توجه و عمل به آن بود.

«جهان بینی و اسلامی اندیشی و تکریم انسان» از ویژگی‌های بارز تفقه و تعالیم ایشان بود.

شیخ الفقهاء قدس الله نفسه الزکیه همواره دو آرمان و دو خط فکری مقارن را پی می‌گرفت؛ اول ارادت و عشقی فراوان و مثال زدنی به اهل بیت (علیهم السلام) و این عشق را به سوی سیره، سلوک، فکر، ذکر و اندیشه آن ذوات مقدسه سوق میداد و از سوی دیگر آنچه را که از مکتب آیت‌الله العظمی بروجردی ره درباره وحدت آموخته است، به صورت اعتدالی و عقلایی و جدی در تعاملات و ارتباطات اسلامی تعقیب و پیگیری می نمود.

مطالبه دایمی او از حوزه علمیه و موسسات بین المللی حوزوی ، افزایش فعالیت‌های وحدت گرایانه و گسترش ارتباطات با جهان اسلامی و از دریافت خبر انجام این گونه تلاش‌ها ابراز خرسندی و خشنودی فراوانی می‌نمودند.

در دیدارهای فعالان شیعی با منش پدرانه باب بیان تجربیات ارزنده خویش را می‌گشودند و با حافظه ای قوی و اعجاب انگیز از گذشته‌ها و دوران مختلف تجارب ارزنده و روشنگر خویش را تبیین میکردند تا چراغ راه روحانیون دوره کنونی باشد.

وی تا آخرین ایام عمر شریفش، نسبت به تحولات علمی، و به ویژه مطالعات و تلاش‌های تفسیری در جهان اهل سنت، پیگیری داشته‌اند با برخی از مفسران برجسته قرآن ، در جهان اهل سنت، نامه نگاری و تبادل علم و دانش کرده بودند.

آن فقیه عالیقدر برای حوزه ها و مدیران جامعه ما، اخلاق را بستر و ضامن اجرای فقه وقانون میدانست و برای حاکمیت اسلامی مردم داری ، دردمندی ، دلسوزی و دغدغه داشتن برای زندگی و معیشت مردم را اولویت میدانست و خواهان اصلاح سیاست ها در چارچوب ظرفیت‌ها و اصالت‌های انقلاب اسلامی در تدبیر و تمهید امور داخلی و روابط خارجی بود .

با رحلت او سرمایه بزرگ دینی را از دست داده ایم ، اما آثار و گفتار و اندیشه وی سرمایه‌ای بزرگ و ماندگار در دستان ما بجا مانده است. اعلی الله درجاته فی جوار مولانا المظلوم سیدالشهداء امام حسین ابن امیرالمومنین علی ابن ابی طالب علیهم السلام.

دبیر کل و اعضای مجمع جهانی شیعه شناسی

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha